The Sportsman
Nagalingam Ethirveerasingam
On the day Sri Lankan Tamil high jumper Nagalingam Ethirveerasingam won the gold medal at the Asian Games in 1958, communal riots broke out in Colombo, and he was left feeling torn: "I felt I am not there, and here I am putting Sri Lanka in the sports headlines." Ethirveerasingam is a former high jumper who represented Ceylon at two summer Olympic games in Helsinki in 1952 and again in Melbourne in 1956. He won the gold medal at the 1958 Tokyo Asian Games, the first gold medal of any kind for Sri Lanka (Ceylon). He talks about his career in international athletics, and how he became a go-between during the ceasefire between the Bandaranaike/Wickremesinghe government of the day and the Tamil Tigers.
Transcript and translations
Language
Subjects discussed
Because I was the sportsman
On the day I won, it’s the day riots in Colombo started. And when my brother came and described all of them, and I felt, you know, I am not there, and here I am putting Sri Lanka in the sports headlines.
[breathing].
Take a rest or…?
I can start speaking?
Yeah. Stop.
This is the front facade of the Mahavir Thuyilum Illam. L.T.T.E. cadres who died in the war, they were buried here. Especially those who are near in Kilinochchi and the surrounding areas. There is one in Puthukkudiyiruppu and there is one in Jaffna. It had, when they were buried, it had a plaque for everyone. As I remember, through there, one body was just past this, was buried there. So his body is still there. The whole place, the bodies were still there. They only knocked down the…
They just knocked down the…
Yes… knocked down all of them. He died drowning, trying to save two others who were drowning near the Neduntheevu channel. He didn’t die in the war. He was an economic development and political person.
Some of them are here. Let me read their names, I will know… Lieutenant Tharaneem. Lieutenant Nilakili. Another 200 there. Lieutenant Kalalini. Sobaratnam. Sudaranee Thuiyavar. Vijayarasa Vijayaitha. They have their numbers.
The numbers of their ID numbers, is it?
Yes. And then their… date of birth or date of…they joined. I’m not sure which one.
The date of death, I think.
So at least some of them are left here.
So after the Sri Lanka army ploughed it, bulldozed it, then the people came and collected them and put them back.
Back, I see. And then, because it’s a war crime to do this…
We can go slow, no rush.
Six months we were out [by] ship, one or two months in Helsinki, and back by ship. Cost of ship and air was the same. But the chief of mission, he likes sea journeys. So he went by sea.
It’s a team. I was the only athlete. The other three were boxers. And then there was one swimmer, one diver. I was the only Tamil. Boxers were Sinhalese, three. And then the swimmers were Burghers. Geoffrey Marks. Alan Smith. He was the diver. He’s still living here. He must be in his 90s.
I was 17 when I was… I just qualified. And they left me in London and they went ahead. I was alone in London to compete in the London… English Athletic Association meet. For experience. ’56, I went to Melbourne..er…Los Angeles. I’d already qualified to compete. I was not selected to go to Asian Games. At that time, I think has started a discrimination. So, in the Daily News, one other person called Carlton Seneviratna, He was an editor, a sports editor. He fought for me. And finally they selected. And they said they have no money. And then Donovan Andry, who had an entertainment carnival and gambling thing, he paid $5,000 for my travel back and forth from Los Angeles, Tokyo, back. So, I went to Tokyo two days before my event. I was tired, but recovered well.
Later on, you know Satyendra? He has the website called “Tamil Nation.” They were selecting 100 Tamils and they put my name also. He put my name also there. Somebody, Tamil politicalactivist from Canada, He questioned him, why am I there with Prabhakaran, Periyar, and Balasingham and others?”. When I read that, I wrote to him, “Please take my name out. I don’t belong in that list of great people who have contributed much to Tamils.”. I only went and jumped over a stick. Still there on that website. He said, “It’s not that you won a gold medal or anything. At that time, when Tamils had nothing, being beaten up and driven away. And newspaper headlines had my name”, he says, he and all his friends, to them it was their thing. “Here they are beating us all up. Here, one of our fellows, won a gold medal”. Bandaranaike sent me a telegram. I wish I had saved it. “Ceylon is proud of you, winning the first gold medal in any international games.”
[Announcement]
What’s it like being back? What do you think about what’s happening here? after quite a few years.
The political situation here?
Yeah, how do you feel about coming back? What do you think about it?
I still feel like a Sri Lankan citizen. I have a responsibility. And… I don’t want to say I’m Tamil party promoter or a Sinhala party’s promoter. I’m a citizen. I like the best possible. Whoever does this, I will speak for getting a peaceful country.
In ’94, I came back after 12 years to teach at the University of Jaffna, Kilinochchi campus. Professor Thurairajah, he couldn’t get anyone to go to the Kilinochchi because it was under the L.T.T.E. So he was appealing to expatriates who are willing to come. I had passed through Kilinochchi before, but never lived there. So I thought, to me it is an adventure, and I’ll do education and sports.
I met Balasingham and Adele and Tamilselvan. With Balasingham, we were on a topic where he discussed first how do we start the peace talks again? So he said, we don’t trust these fellows, but if there is somebody willing to initiate this, I’d be good. I said, you mean like a facilitator? He said, “No, don’t use the word facilitation. We don’t want facilitators. We want negotiators”. To me, at that time, those are the two words I saw there as a difference. So I said, the only people who are in this, talked about in other countries, is Norway. Then he said, yes, we are okay with Norway.
When I left Balasingham and Tamilselvan, he said, “do you know the army is going to start a new operation through A9?” I said, no. “Yes.
They said, what are you going to do with all the information?” I said, I will go and speak to Neelan Thiruchelvam and ask an appointment with Chandrika. And he said, okay, keep us involved on this. But remember, Jayasikuru is coming.
So I went to Colombo, met Neelan. I said, Balasingham made me sure to write down everything Prabhakaran said. He said, “you misinterpret this,
you are in trouble.”
I am not a publisher because I was still go-between type of things. So I wrote down, I still have that diary with this little, small diary. I carried it in my pocket. He looked at it and said, he doesn’t have access to Chandrika. I was surprised. I said, who has it? He said, talk to Hamid. I had never met Hamid, but I have heard about him. So I am here in the appointment with Hamid. And Hamid talked about Balasingham’s diabetics and how they exchange sugarless sweets, things like that. Very nice man, but very sharp. And he said, “Look, people will believe what you say. So be careful not to say anything that is not true, because they will believe it. So you have that quality that people have, because I don’t…”
Who said that, Balasingham or…?
No, Hamid.
Ah, right.
And he said, “when you go next time, I’ll give you sugarless sweets, you will take it”. I said, yes, I will go. Then I, so how do I get to Chandrika? This is all too much. You have to see Ranil. He called and made an appointment for me the next morning.
So when I went there “ah, you know, it’s all too late”. I said, what’s too late? The Jayasikuru operation has started at the auspicious time of, and told me the time, the morning. So it’s all, no point in talking, it’s already started. So anyway, we talked about it, and I told what they are thinking, and I told them about Norway.
Soon after, Ranil was prime minister, G.L. Peiris was foreign minister. G.L. straightaway went to Ranil, and I don’t know what happened. He probably went to Chandrika also. She was president. And they were to meet in Tokyo and Akashi was arranging that. Suddenly, they were not willing to go to Tokyo. So, L.T.T.E. made out a statement. “We are also not going for Tokyo, because they are not coming”. Then Akashi, he made a news thing. He went to Prabhakaran, he refused to see him. He went back, he went again. So I sent a note, I said “I know their culture, because I’ve been there, competed there. When the Japanese come to you for a second time, it’s impolite to refuse”. But they didn’t accept that. It was the end of the peace talks. They didn’t go to Tokyo.
In different stages, you have been this, you know, without diminishing your position, but this sort of go-between. I think you used that phrase, and I don’t mean… Were you ever in danger? Did you ever feel at risk?
Never. Never by either side. If they had, they didn’t tell me. I think they looked at me differently. They didn’t look at me as L.T.T.E. spokesman, or the L.T.T.E. people didn’t look at me as government spokesman. I never was. I will listen to them and say, this is what they say, but this is what I think they say. The same thing with the government. I can read their motives.
So I never felt either of them used me or anything. At least I didn’t know that.
And they both trusted you. Like, it’s a strange thing…They both trusted you.
Talking to me, yes. Well…
Because there was a trust.
Pardon?
Well you developed a trust, from both sides there was a trust.
Trust, yes. Because they were like the essential services, the person who was there from the armed forces was a good friend of mine. We were sportsmen.
Was there any time where… I mean, they did sort of talk about this, you know, don’t interpret what we say. It’s also a difficult thing, isn’t it? Where you don’t give any of yourself into these communications. Your…
My own opinions, no.
Was that difficult?
In fact, at the time I didn’t have opinions, but I had facts from both sides. I would discuss those facts with each side, but not transfer the facts to any side. But I would keep it to myself and then decide what I should say, what I shouldn’t say, what I won’t touch. I think both sides respected me on that.
Did the Tigers ever think that, you know, actually you’re one of our guys? You know, like…
No one ever thought I was their guy. I don’t think so. No one ever thought I was their guy. L.T.T.E. didn’t think I was their guy. I never gave that impression either. But they want, like Baby Subramaniam or Papa, sports education and sports. They want to milk as much advice as possible from me. And I was very willing to give because I want that education and sports. I kept myself to that. I didn’t pass any political outcome or political aspirations or anything. They know I’m not interested in politics. They know I am not supporting, at that time, Tamil Arasu Kachchi or anybody. Or UNP, or SLFP, or anyone. They all know that, all of them knew that, I think they kept me as the sportsman, and that I can feel that they did. And they looked at me as a Sri Lankan.
I think I just got the name of your piece, ‘The Sportsman’. That’s great. I love that.
Yes, sportsman. Sri Lankan. High jumper. Our hero. That thing was for both communities.
Because I was the sportsman
මම දිනපු දවස තමයි කොළඹ කැරලි පටන් ගත්ත දවස. අයියා ඇවිත් ඔක්කොම විස්තර කරද්දි. මට හොඳට දැනුණා, මම එතන නැහැ නේද කියලා. මම මෙහේ ශ්රී ලංකාවේ නම ක්රීඩා සිරස්තලවලට දානවා.
[හුස්ම ගැනීම].
විවේකයක් ගන්නවද…?
මට කතා කරන්න පටන් ගන්න පුළුවන්ද?
ඔව්.
නවත්වන්න.
මේ මහාවීර් තුයිලුම් ඉල්ලම් හි ඉදිරිපස මුහුණතයි. යුද්ධයෙන් මියගිය L.T.T.E සාමාජිකයන් මෙහි මිහිදන් කළා. විශේෂයෙන්ම කිලිනොච්චිය සහ ඒ අවට ප්රදේශවල සිටි අය. එකක් පුදුකුඩිඉරිප්පු වල, එකක් යාපනයේ තියෙනවා. එතන, මිහිදන් කරන කොට, එතන හැම
කෙනෙකුටම ඵලකයක් තිබුණා. මට මතක හැටියට, එක මළ සිරුරක්, එක තැනකින් එහාට, තැන්පත් කරලා තියෙනවා. එයාගේ සිරුර තවමත් එතන තියෙනවා. මුළු තැනම, සිරුරු තවමත් තියෙනවා.
ඒ අය කඩලා බිම දැම්මේ… කඩලා බිම දැම්මේ නැඟෙනහිර [???]
ඔව්. [???] ඒ ඔක්කොම කඩා බිම දැම්මා. දියේ ගිලෙමින් සිටි තවත් දෙන්නෙක් බේරා ගන්න උත්සාහ කළ ඔහු දියේ ගිලී මිය ගියා. නැදුන්තීවු ඕඩය අසල. ඔහු යුද්ධයෙන් නෙමෙයි මිය ගියේ. ඔහු ආර්ථික සංවර්ධනය හා දේශපාලනික පුද්ගලයෙක්. ඒ සමහරක් අය මේකේ ඉන්නවා. මට ඒ අයගේ නම් කියවන්න දෙන්න, මම අඳුර ගන්නම්… ලුතිනන් තරනීම්. ලුතිනන් නිලක්නි. තව 200ක් ඉන්නවා. ලුතිනන් කලලිනී. සොබාරත්නම්. සුරරණේ තුයියවර්. විජයරාසා විජයිත්තා. එයාලට අංක තිබුණා.
ඔවුන්ගේ හැඳුනුම්පත් අංකවල අංක නේද?
ඔව්. ඉන්පසු ඔවුන්ගේ… උපන් දිනය හෝ එකතු වුණු දිනය… කොයි එකද මට විශ්වාස නැහැ.
මිය ගිය දිනය, මම හිතන්නේ.
එහෙම නම් අඩුම තරමේ සමහරක් අය මෙතන ඉතිරි වෙලා.
එතන ශ්රී ලංකා හමුදාව එතන සමතලා කරලා, බුල්ඩෝසර් කලාට පස්සේ, මිනිස්සු ඇවිල්ලා ඒවා එකතු කර ආපහු තිබ්බා.
ආපහු තිබ්බා. හරි හරි.
එතකොට මෙහෙම කරන එක යුධ අපරාධයක් නිසා…
අපිට හෙමින් යන්න පුළුවන්, හදිස්සියක් නැහැ.
නැවක් නැතුව මාස හයක්, හෙල්සින්කි වල මාසයක් දෙකක්, ඊට පස්සේ නැවෙන් ආපසු. නැව් සහ ගුවන් මිල සමාන වුණා. නමුත් අපේ ගමනේ ප්රධානියා, ඔහු මුහුදු ගමන් වලට කැමතියි. ඒ හින්දා ඔහු මුහුදෙන් ගියා. ඒක කණ්ඩායමක් මම එකම මලල ක්රීඩකයා වුණා. අනෙක් තිදෙනා බොක්සිං ක්රීඩකයෝ. ඊට පස්සේ එක පිහිනුම් ක්රීඩකයෙක්, කිමිදුම්කරුවෙක් හිටියා. මම විතරයි දෙමළ. බොක්සිං ක්රීඩකයින් තුන් දෙනා සිංහල. ඉන්පසු පිහිනන්නන් බර්ගර් ජාතිකයන්. ජෙෆ්රි මාර්ක්ස්. ඇලන් ස්මිත්. ඔහු කිමිදුම්කරුවා. ඔහු තාම මෙහේ ඉන්නවා. වයස 90 ගණන්වල වෙන්න ඕනේ. එතකොට මට අවුරුදු 17යි… මම සුදුසුකම් ලැබුවා විතරයි. ඒ අය මාව ලන්ඩන්වල දාලා, ඉස්සෙල්ලම ගියා. ලන්ඩන් ඉංග්රීසි මලල ක්රීඩා සංගමයේ තරඟයට සහභාගී වෙන්න මම ලන්ඩනයේ තනියම හිටියා. අත්දැකීම් සඳහා. ’56, මම මෙල්බර්න්… නෑ… ලොස් ඇන්ජලිස් වලට ගියා.. මම දැනටමත් තරග කිරීමට සුදුසුකම් ලැබුවා. ආසියානු ක්රීඩා උළෙලට මාව තෝරගත්තේ නැහැ. ඒ වෙලාවේ මම හිතන්නේ මට වෙනස්කම් කරන්න පටන්ගත්තා. ඉතින් ඩේලි නිවුස් එකේ කාල්ටන් සෙනෙවිරත්න කෙනෙක් , ඔහු සංස්කාරක, ක්රීඩා සංස්කාරක. ඔහු මා වෙනුවෙන් සටන් කළා. අවසානයේ ඔවුන් තෝරා ගත්තා. එතකොට එයාලට සල්ලි නෑ කිව්වා. ඉන්පසු විනෝදාස්වාද සැණකෙළියක් සහ සූදුවක් පැවැත්වූ ඩොනොවන් හෙන්රි, ඔහු ටෝකියෝව, ලොස් ඇන්ජලීස්, සිට ආපසු මගේ ගමන සඳහා ඩොලර් 5,000ක් ගෙව්වා. ඉතින්, මම මගේ තරඟයට දවස් දෙකකට කළින් ටෝකියෝ වලට ගියා. මට මහන්සියි, ඒත් හොඳින් සුවය ලැබුවා.
පස්සේ කාලෙක, ඔබ සත්යේන්ද්ර දන්නවාද? ඔහුට “ටැමිල් නේෂන්” නමින් වෙබ් අඩවියක් තියෙනවා. ඔවුන් දෙමළ ජාතිකයන් 100ක් තෝරාගෙන මගේ නමත් දැම්මා. එයා මගේ නමත් දැම්මා. කැනඩාවේ දෙමළ දේශපාලන ක්රියාකාරිකයෙක්, ඔහු ඔහුගෙන් ප්රශ්න කරා, ඇයි මම (ඒ ලැයිසිතුවේ) ප්රභාකරන් පෙරියර්, සහ බාලසිංහම් සහ තවත් අය එක්ක ඉන්නේ කියලා. මම ඒක කියෙව්වාම මම ඔහුට ලීවා, “කරුණාකර මගේ නම ඉවත් කරන්න. දෙමළ ජනයාට විශාල මෙහෙවරක් කල ශ්රේෂ්ඨ පුද්ගලයන්ගේ ලැයිස්තුවට මම අයිති වෙන්නේ නැහැ.”
මම ගිහින් පොල්ලක් උඩින් පැන්නා විතරයි. ” තවමත් ඒක ඒ වෙබ් අඩවියේ තියෙනවා. “ඔබ රන් පදක්කමක් හෝ වෙනත් දෙයක් දිනුවා නෙමෙයි” කියා ඔහු කිව්වා. දෙමල මිනිස්සුන්ට මොකුත් නැති, ඔවුන්ට ගහලා එලවන කාලයක, පුවත්පත් සිරස්තලවල මගේ නම තිබුණා,
ඔහු කිව්වා, ඔහු සහ ඔහුගේ සියලුම මිතුරන්ට, ඒක ඔවුන්ගේම දෙයක් වගේ. මෙතන මෙයාලා අපි හැමෝටම ගහනවා. ඔන්න අපේ කෙනෙක් රන් පදක්කමක් දින්නා. බණ්ඩාරනායක මට විදුලි පණිවුඩයක් එව්වා. මම ඒක පරිස්සමින් තියාගත්තා නම් වටිනවා. “ඔබ ගැන ලංකාවට ආඩම්බරයි, ඕනෑම ජාත්යන්තර උළෙලක පළමු රන් පදක්කම දිනා ගැනීම.
ආපසු පැමිණීම මොන වගේද? මෙහේ වෙන දේ ගැන ඔබ හිතන්නේ මොකද්ද, වසර ගණනාවකට පස්සේ මෙහි දේශපාලන තත්ත්වය? ඔව්, නැවත පැමිණීම ගැන ඔබට දැනෙන්නේ කොහොමද? ඒ ගැන ඔබ හිතන්නේ මොකක්ද?
මට තාමත් දැනෙන්නේ ශ්රී ලාංකික පුරවැසියෙක් වගේ. මට වගකීමක් තියෙනවා. සහ… මම දෙමළ පක්ෂ ප්රවර්ධකයෙක් හෝ සිංහල පක්ෂයක ප්රවර්ධකයෙක් කියලා කියන්න මම කැමති නැහැ. මම පුරවැසියෙක්. මම පුළුවන් හොඳම දේට කැමතියි. මේක කවුරු කළත් මම කතා කරන්නේ සාමකාමී රටක් වෙනුවෙන්.
94දී මම අවුරුදු 12කට පස්සේ ආපහු ආවා යාපනය විශ්වවිද්යාලයේ ඉගැන්වීමට, කිලිනොච්චි කැම්පස් එක. මහාචාර්ය තුරරාජාට කවුරුවත් කැමති කරවා ගන්න බැරි වුණා කිලිනොච්චියට යන්න, මොකද ඒක L.T.T.E යටතේ. ඒ හින්දා ඔහු එන්න කැමති විශේෂඥයින්ට ආයාචනා කළා. මම මීට කලින් කිලිනොච්චිය හරහා ගියාට කවදාවටත් එහේ වාසය කළේ නැහැ. ඉතින් මම හිතුවා, මට ඒක වික්රමයක්, මම අධ්යාපනය සහ ක්රීඩාව කරන්නම්. මට බාලසිංහම් සහ ඇඩෙල් සහ තමිල් චෙල්වම් හමු වුණා. බාලසිංහම් එක්ක අපි ඔහු මුලින්ම සාකච්ඡා කළ මාතෘකාවක් කතා කළා. අපි කොහොමද නැවතත් සාම සාකච්ඡා ආරම්භ කරන්නේ? ඔහු කිව්වේ, අපිට මේ අය විශ්වාස නැහැ, නමුත් කවුරුහරි මේක ආරම්භ කරන්න කැමති නම්, මමත් කැමතියි. මම ඇහුවා, ඔබ කියන්නේ පහසුකම් සලසන්නෙක් වගේද? ඔහු කිව්වා, නැහැ, පහසුකම් සලසනවා කියන වචන පාවිච්චි කරන්න එපා.අපට පහසුකම් සපයන්නන් අවශ්ය නෑ. අපට සාකච්ඡා කරන්නන් අවශ්යයි.මට නම් ඒ වෙලාවෙ ඒ වචන දෙක තමයි මම එතනදි වෙනසක් විදියට දැක්කෙ. ඉතින් මම කිව්වා මේක ගැන වෙන රටක කතා කරන එකම මිනිස්සු නෝර්වේ අය. එවිට ඔහු කිව්වා, ඔව්, අපි නෝර්වේ වලට කැමතියි. මම බාලසිංහම් සහ තමිල් චෙල්වම් හැර ගියාම, ඔහු කිව්වා, දන්නවද හමුදාව යනවා කියලා A9 හරහා අළුත් මෙහෙයුමක් ආරම්භ කරන්න? මම කිව්වා, නැහැ. ඔව්. ඔවුන් ඇහුවා, මේ තොරතුරු ඔක්කොම එක්ක මම මොනවද කරන්න යන්නේ කියලා, මම කිව්වා, මම ගිහින් නීලන් තිරුචෙල්වම්ට කතා කරලා චන්ද්රිකා එක්ක හමුවීමක් ඉල්ලා සිටින්නම්. ඔහු කිව්වා, හරි, අපිව දිගටම දැනුවත් කරන්න. ඒත් මතක තියා ගන්න, ජයසිකුරු එනවා. ඉතින් මම කොළඹ ගියා, නීලන්ව මුණගැහුණා. මම කිව්වා, බාලසිංහම් මට ලියාගන්න කියලා කිව්වා ප්රභාකරන් කියපු හැමදේම. ඔහු කිව්වා, ‘ඔබ මේක වැරදියට අර්ථකථනය කලොත්, ඔබ අමාරුවේ’ කියලා. මම තවමත් ප්රකාශකයෙක් නොවූනේ, මම තාමත් අතරමැදියෙක් වගේ නිසා.ඉතින් මම ලිව්වා, මේ පුංචි පුංචි දිනපොතක. තාමත් ඒ දිනපොත තියෙනවා. මම එය මගේ සාක්කුවේ තියා ගත්තා. ඒක බලලා කිව්වා, ඔහුට චන්ද්රිකාව හමුවෙන්න ක්රමයක් නෑ කියලා. මම පුදුම වුණා. මම ඇහුවා, කාටද පුළුවන් කියලා. ඔහු කිව්වා හමීඩ් එක්ක කතා කරන්න. මට හමීඩ්ව කවදාවත් මුණගැහිලා නොතිබුණත් මම ඔහු ගැන අහලා තියෙනවා. ඉතින් මම හමීඩ් සමඟ හමුවුණා. හමිඩ් බාලසිංහම්ගේ දියවැඩියාව ගැන කතා කරලා කිව්වා ඔවුන් සීනි නැති රසකැවිලි හුවමාරු කර ගන්න හැටි, එහෙම දෙයක්. ඉතා හොඳ මිනිසෙක්, නමුත් ඉතා තියුණු නුවණක්. එවිට ඔහු, ‘බලන්න, ඔබ කියන දේ මිනිස්සු විශ්වාස කරයි. ඒ නිසා ඇත්ත නොවන දෙයක් ප්රකාශ නොකරන්න වගබලා ගන්න, මොකද ඔවුන් ඒකත් විශ්වාස කරයි. ඉතින් මිනිස්සුන්ට තියෙන ඒ ගුණය ඔයාට තියෙනවා. මොකද මම එහෙම නෑ… “
ඒ බාලසිංහම්ද නැත්නම්…?
නෑ හමීඩ්.
අහ්, හරි.
ඔහු කිව්වා, ඔබ ඊළඟ වතාවේ යන විට, මම සීනි නැති රසකැවිලි දෙන්නම්, ඒක ගන්න. මම කිව්වා ඔව් මම යන්නම් කියලා. එතකොට මම, ඉතින් මම කොහොමද චන්ද්රිකා ළඟට යන්නේ? මේ ඔක්කොම වැඩියි. රනිල් බලන්නම වෙනවා. පහුවදා උදේම කතා කරලා මට වෙලාවක් වෙන් කරගත්තා. ඉතින් ඒවා තියෙනකොට දන්නවනේ, ඔක්කොම පරක්කු වැඩියි. මම කිව්වා, ඇයි පරක්කු? ජයසිකුරු මෙහෙයුම ආරම්භ වෙලා. නැකතට, මට වෙලාවත් කිව්වා. ඉතින් ඒ ඔක්කොම, කතා කරලා පලක් නෑ. පටන් අරගෙන ඉවරයි. ඉතින් කොහොම හරි අපි ඒත් ඒ ගැන කතා කලා. මම ඒ අය හිතන දේ ගැන කීවා, මම ඔවුන්ට නෝර්වේ ගැන කිව්වා. ඉක්මනින්ම, රනිල් අගමැති වුණා. ජී. එල්. පීරිස් විදේශ ඇමති වුණා. ජී.එල්. එක පාරටම රනිල් ලගට ගියා, මොකද උනේ කියලා මම දන්නේ නැහැ. චන්ද්රිකා ළඟටත් යන්න ඇති. ඇය ජනාධිපතිනි, ඔවුන් ටෝකියෝ වල හමු වෙන්න නියමිතව තිබුණා. අකාෂි එය සංවිධානය කරමින් සිටියා. හදිසියේම, ඔවුන් ටෝකියෝ වලට යන්න කැමැත්තක් දැක්වූවේ නැහැ. ඉතින්, L.T.T.E. ප්රකාශයක් කළා. අපිත් ටෝකියෝ යන්නේ නැහැ, මොකද ඒ අය එන්නේ නැහැ. ඊට පස්සේ ආකාෂි, ඔහු අලුත් දෙයක් කලා. ඔහු ප්රභාකරන් වෙත ගියා, ඔවුන් ඔහුව හමුවීම ප්රතික්ෂේප කළා. ඔහු ආපසු ආවා, නැවතත් ගියා. ඉතින් මම ලියුමක් යැව්වා, මම කිව්වා මම ඔවුන්ගේ සංස්කෘතිය දන්නවා, මොකද මම එහේ හිටියා, තරඟ කළා. ජපන් ජාතිකයන් දෙවන වරටත් ඔබ වෙත පැමිණි විට, ප්රතික්ෂේප කිරීම අශික්ෂිත යි. නමුත් ඔවුන් එය පිළිගත්තේ නැහැ. ඒ සාම සාකච්ඡාවල අවසානය වුණා. ඔවුන් ටෝකියෝ ගියේ නැහැ.
විවිධ අදියරවලදී, ඔබ ඔබේ ස්ථාවරය අඩු නොකර, යම් ආකාරයක අතරමැදියෙක් වුණා. මම හිතන්නේ ඔබ ඒ වාක්ය භාවිතා කරා. මම අදහස් කළේ නෑ… ඔබ කවදා හෝ අනතුරකට ලක් වුණාද? ඔබට කවදා හෝ අවදානමක් දැනුණද?
කවදාවත් නැහැ. කවදාවත් කිසිම පැත්තකින් නෑ. තිබුනා නම් මට කිව්වේ නෑ. මම හිතන්නේ ඔවුන් මම දිහා වෙනස් ආකාරයකින් බැලුවා. ඔවුන් මම දිහා බැලුවේ L.T.T.E. ප්රකාශකයා හැටියට නෙවෙයි, හෝ L.T.T.E. අය මම දිහා බැලුවේ රජයේ ප්රකාශක හැටියට නොවේ. මම එහෙම නැහැ. මම ඔවුන්ට සවන් දී, කියනවා මේක තමයි ඔවුන් කියන්නේ, නමුත් මම හිතන්නේ ඔවුන් අදහස් කරන්නේ මේක. ආණ්ඩුව එක්කත් එහෙමයි. මට ඔවුන්ගේ චේතනාව කියවන්න පුළුවන්. ඒ නිසා ඒ දෙන්නා මාව පාවිච්චි කළා කියලා මට දැනුණේ නැහැ. අඩු තරමේ මම එහෙම දෙයක් දැනගෙන හිටියේ නැහැ.
ඒ වගේම දෙපැත්තම ඔබව විශ්වාස කළා. හරියට, එය අමුතු දෙයක්. දෙපැත්තම ඔබව විශ්වාස කළා.
මට කතා කරනවා, ඔව්. ඉතින්..
විශ්වාසයක් තිබුණ නිසා.
ආයෙත් කියන්න?
ඔබ විශ්වාසයක් ගොඩනඟා ගත්තා, දෙපැත්තෙන්ම විශ්වාසයක් ඇති වුණා.
විශ්වාසයක්, ඔව්. මොකද ඒවා අත්යාවශ්ය සේවා වගේ. එතන හිටපු ත්රිවිධ හමුදාවේ කෙනා මගේ හොඳ යාළුවෙක්. අපි ක්රීඩකයන් වුණා.
කොහේ හරි වෙලාවක් තිබුනද… මම කිව්වේ, ඔවුන් මේ ගැන කතා කළා, ඔබ දන්නවා, අපි කියන දේ අර්ථකථනය කරන්න එපා. ඒකත් අමාරු දෙයක් නේද? ඔබ මෙම සන්නිවේදනයන්ට ඔබෙන් කිසිවක් ලබා නොදෙන එක. ඔබගේ…
මගේම අදහස්, නැහැ.
ඒක අමාරු වුණාද?
ඇත්ත වශයෙන්ම, එම අවස්ථාවේ දී මට මත තිබුණේ නැහැ, නමුත් මට දෙපැත්තෙන්ම කරුණු තිබුණා. මම එම කරුණු එක් එක් පාර්ශ්ව සමඟ සාකච්ඡා කරා, නමුත් කිසිම පැත්තකට කරුණු මාරු කරන්නේ නැහැ. නමුත් මම ඒවා මගේ හිතේ තබා ගෙන කුමක් කිව යුතුද, නොකිව යුතු ද තීරණය කරනවා, නමුත් මම ඒවා අල්ලන්න යන්නේ නැහැ. මම හිතන්නේ ඒ ගැන දෙපාර්ශවයම මට ගරු කළා.
ඇත්තටම ඔබ ‘අපේ කෙනෙක්’ කියලා කොටි කවදාවත් හිතුවද?
කවුරුත් හිතුවේ නෑ මම එයාලගේ මිනිහා කියලා. මම හිතන්නේ නැහැ. කවුරුත් හිතුවේ නෑ මම එයාලගේ මිනිහා කියලා. L.T.T.E. හිතුවේ නෑ මම එයාලගේ මිනිහෙක් කියලා. මමත් කවදාවත් ඒ හැඟීම දුන්නේ නැහැ. නමුත් ඔවුන්ට අවශ්ය, බේබි සුබ්රමනියම් වගේ
හෝ පාපා, ක්රීඩා අධ්යාපනය සහ ක්රීඩා. ඔවුන්ට අවශ්ය මගෙන් හැකි තරම් උපදෙස් අර ගන්නයි. ඒ වගේම මට ඒ අධ්යාපනය සහ ක්රීඩාව අවශ්ය නිසා මම දෙන්න ගොඩක් කැමැත්තෙන් හිටියා. මම ඒකේ විතරක් යෙදී සිටියා. මම කිසිම දේශපාලන ප්රතිඵලයක් හෝ දේශපාලන අභිලාෂයක් හෝ කිසිම දෙයක් සම්මත කළේ නැහැ. ඔවුන් දන්නවා මම දේශපාලනයට කැමති නැහැ කියලා. ඔවුන් දන්නවා මම සහාය නොදක්වන බව, ඒ මොහොතේ, තමිල් අරසු කච්චි හෝ වෙන කාටවත්. නැත්තම් UNP හරි SLFP හරි කාටවත්. ඒ සියල්ලෝම එය දන්නවා, ඒ සියල්ලෝම දැන සිටියා. ඒ, මම හිතන්නේ ඔවුන් මාව ක්රීඩකයා ලෙස තබා ගත්තා, මට දැනුණා එහෙම ඔවුන් කළ බවත්. ඔවුන් මා දෙස බැලුවේ ශ්රී ලාංකිකයෙකු ලෙසයි.
මම හිතන්නේ මට ඔයාගේ ලිපියේ නම ලැබුණා, [????] ඔව්.
ඔව්, ක්රීඩකයා. ශ්රී ලාංකික, උස පැනීමේ ක්රීඩකයා, අපේ වීරයා. ඒක ඒ ජාතීන් දෙකටම තිබුණා.
Because I was the sportsman
நான் வெற்றிபெற்ற நாளில்தான் கொழும்பில கலவரம் தொடங்கினது. என்னுடைய சகோதரன் வந்து சொன்னபோது, நான் நினைச்சன், நான் அங்க இல்லை, இஞ்ச இலங்கையை விளையாட்டுத் துறையில தலைப்புச் செய்தி ஆக்கிறன்.
கஞ்சம் ஓய்வெடுக்கலாமோ?
கதைக்கலாமோ?
ஓம்
நிப்பாட்டுங்கோ.
இதுதான் மாவீரர் துயிலும் இல்லத்தின்ற வாசல் வளைவு. சண்டையில மரணித்த LTTE போராளிகள் இங்கைதான் அடக்கம் செய்யப்பட்டிருக்கீனம். குறிப்பா, கிளிநொச்சியையும் அதை சுத்தி இருக்கிற இடங்களைச் சேர்ந்தவை. புதுக்குடியிருப்பிலை ஒண்டிருக்கு, யாழ்பாணத்திலையும் இருக்கு. அவர்கள் புதைக்கப்பட்டபோது ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு நடுகல்லும் நாட்டப்பட்டது. எனக்கு நினைவிருக்கு, இதற்கு அப்பால் தூயவனின் உடல் புதைக்கப்பட்டிருந்தது. அவருடைய உடல் இன்னும் இங்க இருக்கு. எல்லா உடல்களும் இங்கதான் இருக்கு. அவர்கள் கல்லறைகளைத்தான் உடைத்திருக்கிறார்கள்.
கிழக்கில இருந்தது உடைக்கப்பட்டுவிட்டதா?
ஓம். முழுவதையும் உடைச்சிட்டாங்கள். அவர் தண்ணீரில் மூழ்கி இறந்தவர். நெடுந்தீவுக் கடலிலே மூழ்கிக்கொண்டிருந்த இரண்டுபேரைக் காப்பாற்றப் போய் இறந்தவர். அவர் சண்டையில இறக்கவில்லை. அவர் பொருண்மிய மற்றும் அரசியல் துறையில இருந்தவர். சிலபேர் இங்க இருக்கினம். பொறுங்கோ நான் வாசிக்கிறன். லெப்டினன்ட் தரணீம். லெப்டினென்ட் நிலாக்கனி. இன்னும் 200 பெயர்கள் இருக்கு. லெப்டினென்ட் கலாலினி, சோபாரட்ணம், தூயவர், விஜயராசா. அவர்களின் இலக்கங்களும் இருக்கு.
அது அவர்களின் அடையாள என் இல்லையா?
ஓம். அதோட அந்த திகதி அவர்கள் பிறந்த திகதியோ இல்லாட்டி அவர்கள் இயக்கத்தில் இணைந்த திகதியோ தெரியேல்ல.
நான் நினைக்கிறன் அது அவர்கள் இறந்த திகதி.
கொஞ்சப் பேரையாவது இங்க விட்டு வச்சிருக்கிறான்கள்.
இலங்கை இராணுவம் உழுது, புல்டோசர் போட்டு இடிச்ச பிறகு, சனங்கள் வந்து உடைஞ்சதை சேர்த்து திருப்பி வைத்திருக்கிறார்கள்.
இது ஒரு போர்க்குற்றம்.
நாங்கள் மெதுவாப் போகலாம். அவசரமில்லை.
ஆறு மாதம் கப்பல் இல்லாமல். Helsinkiல ஒன்றோ இரண்டு மாதங்கள். பிறகு கப்பலில் திரும்பினோம். கப்பல்ல போறதும் விமானத்தில போறதும் ஒரே அளவு செலவுதான். ஆனால் எங்கட பயணத்திற்குப் பொறுப்பா இருந்தவர் கடல் பயங்களை விரும்பியதால் நாங்கள் கடலால போனோம். அது ஒரு அணி. நான் மட்டும்தான் ஒரே ஒரு தடகள வீரர். மூன்று பேர் குத்துச்சண்டை வீரர்கள். ஒரு நீச்சல்வீரரும், சுழியோடியும் இருந்தார்கள். நான் மட்டும்தான் தமிழர். குத்துச்சண்டை வீரர்கள் சிங்களவர்கள்.நீச்சல் வீரர்கள் பறங்கியர்கள். ஜெயாபிரி மார்க்ஸ். அலன் ஸ்மித். அவர்தான் சுழியோடி. அவர் இன்னும் இங்கே இருக்கிறார். அவருக்கு 90 வயது இருக்கும். நான் தெரிவுசெய்யப்பட்டபோது எனக்கு 17 வயது. என்னை லண்டலில் விட்டுவிட்டு அவர்கள் சென்றார்கள். லண்டன் ஆங்கில தடகள சம்மேளனத்தின் போட்டியில் தனியாகப் போட்டியிட்டேன். ஒரு அனுபவத்திற்காக. நான் ஏற்கனேவே போட்டியிட தகுதி பெற்றுவிட்டேன். நான் ஆசிய விளையாட்டுப்போட்டிகளுக்குத் தெரிவு செய்யப்படவில்லை.
அந்தநேரமே பாகுபாடுகள் தொடங்கிவிட்டது என்று நினைக்கிறேன். அப்ப Daily News பத்திரிகை ஆசிரியராய் இருந்தவர் கார்ல்டன் செனிவரத்தின. விளையாட்டுப் பிரிவு ஆசிரியர். அவர் எனக்காகப் போராடினார். கடைசியில் அவர்கள் என்னைத் தெரிவுசெய்தனர். பிறகு காசில்லை என்று சொன்னார்கள். அப்ப டோனவன் ஹென்றி என்ற சூதாட்ட மற்றும் கலியாடட விடுதிகளின் சொந்தக்காரர் எனக்கு $5000 தந்தார். அதில் நான் லாஸ்ஏஞ்செல்ஸ் மற்றும் டோக்கியோ போய் வரக்கூடியதாய் இருந்தது. நான் டோக்கியோவிற்கு போட்டி தொடங்க இரண்டு நாள் முன்னர் சென்றேன். மிகவும் களைத்துப்போய் இருந்தேன், ஆனாலும் விரைவில் புத்துணர்வுபெற்றேன்.
பிறகு, சத்தியேந்திராவை தெரியுமா? அவர் Tamil Nation இணையதளம் நடாத்துறார். அவர்கள் தெரிவுசெய்த நூறு தமிழர்களில், என் பெயரும் இருந்தது. கனடாவில் இருக்கும் ஒரு தமிழ் அரசியல் செயற்பாட்டாளர், “எப்பிடி என்னுடைய பெயர், பிரபாகரன், பெரியார், பாலசிங்கம் மற்றும் சிலரோட இருக்கலாம்?” என்று கேட்டார். இதைப் பார்த்ததும், நான் “தயவுசெய்து என் பெயரை நீக்குங்கள். தமிழர்களுக்கு பெரும் பங்காற்றிய இந்த மாமனிதர்களுடன் என் பெயரும் இருக்கமுடியாது” என்று அவர்களுக்கு எழுதினேன். நான் வெறும் தடிக்கு மேலால் பாய்ந்தவன் மட்டுமே. இன்னும் அந்த இணையத்தளத்தில என்ற பெயர் இருக்கு. அவர் சொன்னார்” நீங்கள் தங்கப் பதக்கம் வென்றதால் உங்கள் பெயர் போடவில்லை. தமிழர்கள் எல்லாம் வீதி வீதியா அடிவாங்கிக் கொண்டிருக்கும்போது தங்கப் பதக்கம் வாங்கின ஒரு தமிழனின் பெயரை பத்திரிகைகள் எழுதிக்கொண்டிருந்ததே, அதுதான் எங்களுக்குப் பெருமை”. பண்டாரநாயக்க எனக்கொரு தந்தி அனுப்பினார். அதை பத்திரப்படுத்தியிருந்திருக்கலாம். “இங்கைக்காக முதன்முதலில் ஒரு சர்வதேசப் போட்டியில் தங்கப் பதக்கம் பெற்றதில் உனக்கில்லை நினைத்து இலங்கை பெருமையடைகிறது”.
இங்கே திரும்பி வந்து வாழ்வது எப்படியிருக்கிறது? இங்கே நடைபெறுவதைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்? பல வருடங்களுக்குப் பிறகு பார்க்கும்போது.
அரசியல் சூழல் எப்படியிருக்கிறது?
திரும்பி வருவதைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்?
நான் இன்னும் ஒரு இலங்கைக் குடிமகனாகத்தான் உணர்கிறேன். எனக்குப் பொறுப்புகள் இருக்கு. நான் என்னை ஒரு தமிழ்க் கட்சி ஆதாரவாளனாகவோ, சிங்களக் கட்சி ஆதரவாளனாகவோ பார்க்க விரும்பவில்லை. நான் ஒரு குடிமகன். எனக்கு சாத்தியமானதில் சிறந்தது பிடிக்கும்.
யார் அதைச் செய்தாலும், ஒரு அமைதியான நாட்டிற்காக நான் பேசுவேன்.
1994இல், பன்னிரண்டு வருடங்களுக்குப் பிறகு நான் யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக் கழக கிளிநொச்சி வளாகத்தில் கற்பிக்க வந்தேன். கிளிநொச்சி விடுதலைப் புலிகளின் கட்டுப்பாடில் இருந்ததால் பேராசிரியர் துரைராஜாவால் வேறு யாரையும் அங்கு நியமிக்க முடியவில்லை. அதனால் அவர் துறைசார்ந்த வல்லுநர்கள் எல்லோருக்கும் அழைப்புவிடுத்தார். நான் கிளிநொச்சியைக் கடந்து போயிருக்கிறேன், ஆனால் அங்க வசித்ததில்லை. நான் எனக்கு ஒரு சுவாரஸ்யமான அனுபவமா இருக்கும் என்று நினைத்து கல்வி மற்றும் விளையாட்டுத் துறையில் பங்களிக்க விரும்பினேன். நான் பாலசிங்கம், அடெல் பாலசிங்கம் மற்றும் தமிழ்ச்செல்வனை சந்தித்தேன். பாலசிங்கத்தோடு, எப்படி மீண்டும் சமாதானப் பேச்சுவார்த்தைகளை மீண்டும் ஆரம்பிக்கலாம் என்று கலந்துரையாடினோம். அவர் சொன்னார், இவங்களை நம்பேலாது, ஆனால் யாராவது இதை முன்னெடுக்கத் தயார் எண்டால் நல்லா இருக்கும். அப்ப நான் கேட்டேன் என்ன ஒரு வளவாளர் வேண்டுமா என்று. வளவாளர் அல்ல, எங்களுக்கு பேரம்பேசுபவர்கள் வேண்டும் என்றார். அந்த நேரம் எனக்கு அந்த இரண்டு சொற்களுந்தான் முக்கிய வேறுபாடாகத் தெரிந்தது. அப்பா நான் சொன்னன், “அப்பிடி என்றால், மற்ற நாடுகளோடு பேச்சுவார்த்தை நடத்துபவர்கள் என்றவகையில் நோர்வே மட்டும்தான் இருக்கு.” அப்பா அவர் சொன்னார் ” எங்களுக்கு நோர்வே என்றால் சம்மதம்”. நான் பாலசிங்கத்தையும், தமிழ்செல்வனையும் சந்திச்சிட்டு வரும்போது, அவர் கேடடார் ” A9 பாதையை பிடிக்க இராணுவம் ஒரு புதிய நடவடிக்கையத் தொடங்க இருக்கிறார்கள், தெரியுமோ”. நான் சொன்னன் “தெரியாது”. “ஓம், இந்த தகவல்களை என்ன செய்யப் போறீங்கள்?” என்று கேட்டார்கள். நான் சொன்னன், “நான் நீலன் திருச்செல்வதை சந்தித்து, சந்திரிகாவைச் சந்திக்க சந்தர்ப்பம் கேட்கப் போகிறேன்”. அவர் சொன்னார் “சரி எங்களையும் சேர்த்துக்கொள்ளுங்கோ. ஜெயசிக்குறு வரப்போகுது என்றதை மறந்திடாதீங்கோ”.
நான் கொழும்புக்குப் போய் நீலன் திருச்செல்வதை சந்தித்தேன். “பாலசிங்கம் பிரபாகரன் சொன்ன விடயங்களை என்னை முழுமையாகக் குறித்துக்கொள்ளும்படி சொன்னார்” என்றேன். அவர் சொன்னார், “நீர் மாறி விளங்கிகொண்டுளீர், உமக்குச் சிக்கல்தான்”. நான் எதையும் பிரசுரிப்பவன் அல்ல. நான் இருதரப்பிற்கும் இடையில் இயங்குபவன். நான் எல்லாவற்றையும் குறித்துக்கொண்டேன். இன்னும் அந்த சிறிய குறிப்பேடு என்னிடம் இருக்கிறது. என்னுடைய சடடைப்பையில் கொண்டுதிரிவேன். அவர் அதைப் பார்த்துவிட்டுத் தன்னால் சந்திரிகாவை அணுக முடியாது என்று சொன்னார். எனக்கு ஆச்சரியமாயிருந்தது. அப்ப யாரால் அணுக முடியும் என்று கேட்டேன். ஹமீதுடன் கதையுங்கள் என்றார். நான் ஹமீதை சந்தித்ததில்லை. அவரைப்பற்றிக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். நீலன் எனக்கும் ஹமீதுக்குமான சந்திப்பை ஒழுங்கமைத்தார். ஹமீது, பாலசிங்கத்தின் நீரிழிவு நோயைப்பற்றியும், தாங்கள் சீனி நீக்கிய பொருட்களைப் பரிமாறிக்கொண்டது பற்றியும் கதைத்தார். நல்ல மனிதர், ஆனால் கூர்மையான அறிவுடையவர். அவர் சொன்னார், “நீங்கள் சொல்வதை மக்கள் நம்பிவிடுவார்கள், ஆதாலால் உண்மை இல்லாத எதையும் பேசாதீர்கள். பிறகு அவர்கள் அதையும் நம்பிவிடுவார்கள். உங்களிடம் அப்படியொரு சிறப்பிருக்கிறது”.
“அடுத்தமுறை போகும்போது சொல்லுங்கள், நான் பாலசிங்கத்திற்கு சீனி இல்லாத பண்டங்களைத் தந்துவிடுகிறேன்” என்றார். நிச்சயமாக என்றேன் நான். “எப்படி சந்திரிகாவை சந்திப்பது?” என்று கேட்டேன். “அதற்கு முன், நீங்கள் ரணிலை சந்திக்கவேண்டும் ” என்றார். மறுநாள் காலை அவர் எனக்காக ஒரு சந்திப்பை ஒழுங்குபடுத்தினார். நான் அங்கு சென்றபோது, மிகவும் தாமதமாகிவிட்ட்து என்றார். “என்ன தாமதமாகிவிட்ட்து?” என்றேன் நான். “சுபநேரத்தில், ஜெயசிக்குறு இராணுவ நடவடிக்கை தொடங்கிவிட்டது.” என்றார். இனி இதைப்பற்றி பேசிப் பயனில்லை என்று உணர்ந்தேன். இருந்தாலும் பேசினேன். அவர்கள் (புலிகள்) என்ன நினைக்கிறார்கள், நோர்வேயைப் பற்றிச் சொன்னேன். விரைவில் ரணில் பிரதமராகினார். G.L.பீரிஸ் வெளியுறவுத்துறை அமைச்சர். ஜீ.எல் உடனடியாக ரணிலிடம் போய், எனக்குத் தெரியாது, சந்திரிகாவிடமும் போயிருக்கலாம். சந்திரிகா அப்போது ஜனாதிபதி. அவர்கள் (அரசும் புலிகளும்) டோக்கியோவில் சந்திப்பதாக இருந்தது. அரசி அதை ஒழுங்கமைத்துக்கொண்டிருந்தார். திடீரென்று அரசாங்கம் டோக்கியோவிற்கு போக மறுத்தார்கள். அரசாங்கம் வராததால் தாங்களும் டோக்கியோவிற்கு போகவில்லை என்று புலிகள் ஒரு அறிக்கையை வெளியிட்டார்கள்.
இதை அறிந்த அகாசி, பிரபாகரனைச் சந்திக்க கிளிநொச்சிக்குப் போனார். அவர் அகாசியைச் சந்திக்க மறுத்துவிட்டார். அரசி மீண்டும் போனார். அப்போது நான் ஒரு கடிதம் எழுதினேன். “ஜப்பானில் போட்டியிட்டு, அந்த மக்களின் கலாசாரத்தை அறிந்தவன் என்ற அடிப்படையில் சொல்கிறேன், அவர்கள் உங்களை இரண்டாம் முறை சந்திக்கவரும்போது மறுப்பதை, பண்பான செயலாக அவர்கள் கருதமாட்டார்கள். “. புலிகள் சந்திக்கவில்லை. அத்துடன் சமாதான பேச்சுவார்த்தைகள் முடிந்துவிட்டன. அவர்கள் டோக்கியோவிற்கு போகவில்லை.
வேறு வேறு கட்டங்களில் நீங்கள் உங்களுடைய நிலையை இழக்காமல், இரண்டு தரப்புகளுக்கும் இடையில் செயற்பட்டபோது , எப்போதாவது உங்களுக்கு ஆபத்து ஏற்பட்டிருக்கிறதா? அச்ச உணர்வு ஏற்பட்டிருக்கிறதா?
ஒருபோதும் இல்லை. எந்த ஒரு தரப்பும் அப்படிச் செய்ததில்லை. அப்படி அவர்கள் நினைத்தினருந்தாலும், எனக்குச் சொன்னதில்லை. நான் நினைக்கிறேன் அவர்கள் என்னை வித்தியாசமாகப் பார்த்தார்கள். அரசு என்னை புலிகளின் பேச்சாளனாகப் பார்க்கவில்லை. புலிகள் என்னை அரசின் பேச்சாளனாகப் பார்க்கவில்லை. நானும் அப்படி இருக்கவில்லை. நான் அவர்கள் சொன்னதை செவிமடுத்து, இதைத்தான் அவர்கள் சொன்னார்கள், ஆனால் இதைத்தான் அவர்கள் சொன்னார்கள் என்று நான் புரிந்துகொள்கிறேன் என்றும் சொல்லுவேன். அரசோடும் அப்படித்தான். அவர்களின் நோக்கங்கள் என்ன என்று என்னால் உணர்ந்துகொள்ள முடியும். இரண்டுதரப்பும் என்னைத் தங்கள் நலனுக்காகப் பயன்படுத்திக் கொள்வதாக நான் ஒருபோதும் உணர்ந்ததில்லை. நான் அப்படி உணரவில்லை.
இரண்டு தரப்பும் உங்கள் மீது நம்பிக்கை வைத்திருந்தார்கள். அது ஒரு புதுமையான விடயம் இல்லையா?
என்னுடன் பேசுவதில் அவர்களுக்கு நம்பிக்கை இருந்தது.
என்னுடைய நண்பர் ஒருவர் இராணுவத்தில் பணியாற்றினார். அவரும் ஒரு விளையாட்டு வீரர்.
எப்போதாவது “நாங்கள் சொன்னவற்றுடன் அவை தொடர்பான உங்கள் அனுமானங்களைச் சேர்க்காதீர்கள்”என்று சொல்லிஇருக்கிறார்களா? அது ஒரு கடினமான விடயம். உங்கள் சொந்த விருப்பு வெறுப்புகளை கலக்காமலிருப்பது கடினம் இல்லையா?
என்னுடய அபிப்பிராயங்களையா?
உண்மையில் அந்த நேரம் எனக்கு அபிப்பிராயங்கள் இருக்கவில்லை. இரு தரப்பிடமிருந்தும் உண்மைகள் என்னிடமிருந்தன. அந்த உண்மைகளைக் கலந்துரையாடுவேன்.
உண்மைகளை இருதரப்புடனும் கலந்துரையாடுவேன். ஆனால் தவல்களைக் கடத்துவதில்லை. உண்மைகளை எனக்குள் வைத்திருந்து, எதைச் சொல்வது, எதைத் தவிர்ப்பது, எதைத் தொடவே கூடாது என்று தெரிவுசெய்து பேசுவேன்.
அதனால் இறந்து தரப்பும் என்னை மதித்தார்கள்.
புலிகள் எப்போதாவது “நீங்கள் நம்மில் ஒருவர்” என்று சொன்னார்களா?
யாருமே என்னைத் தங்களில் ஒருவனாகப் பார்க்கவில்லை. நான் அப்படி நினைக்கவில்லை. புலிகள் என்னைத் தங்களில் ஒருவராகப் பார்க்கவில்லை. நானும் அப்படியொரு தோற்றப்பாட்டை கொடுக்கவில்லை. ஆனால், பேபி சுப்ரமணியம், பாப்பா போன்றவர்கள் கல்வி மற்றும் விளையாட்டுத்துறையில் என்னிடமிருந்து எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு ஆலோசனைகளைப் பெற விரும்பினார்கள். எனக்கும் அதில் மிகுந்த ஈடுபாடு இருந்தது. எந்தவொரு அரசியல் அபிலாசைகளையும் நான் கொடுக்கவில்லை. அவர்களுக்குத் தெரியும் எனக்கு அரசியலில் ஆர்வம் இல்லை என்று. அந்நேரம் நான் தமிழரசுக் கட்சியையோ எந்தவொரு கட்சியையோ ஆதரிக்கவில்லை என்பதும் அவர்களுக்குத் தெரியும். UNP, SLFP யாரையும் நான் ஆதரிக்கவில்லை. எல்லோருக்கும் தெரியும். நான் நினைக்கிறேன், அவர்கள் என்னை ஒரு விளையாட்டு வீரனாகவே வைத்திருந்தார்கள். என்னால் அதை உணரமுடிகிறது. அவர்கள் என்னை ஒரு இலங்கையனாகப் பார்த்தார்கள்.
எனக்கு ஒரு நல்ல தலைப்புக் கிடைத்துவிட்டது. “விளையாட்டு வீரன்” அருமை.
“விளையாட்டு வீரன், இலங்கையன், உயரம்பாய்தல் வீரன், நம் நாயகன்”. அது இரண்டு சமுகங்களுக்கும் இருந்தது.
Comments
Leave a comment